مشرق-
تیم ملی فوتبال ایران امسال در جام‌جهانی حضور پیدا کرد و به اصطلاح در ویترینی قرار گرفت که به کمک تکنولوژی، تمام دنیا عملکرد تیم ما را زیر نظر گرفتند. این ویترین هر چند برای بسیاری از تیم‌های دنیا ویترینی برای پیشرفت و افتخارات فوتبالشان تمام شد اما متاسفانه برای ما به صورت عکس عمل کرد و تا حدی نمایانگر پسرفت فوتبال در کشور ما بود. شاید نمایش قابل قبول تیم ایران مقابل آرژانتین، تیم ما را به عنوان یکی از تیم‌های سرسخت جام معرفی کرد اما نتایج پس از جام نشان می‌دهد که این بازی نیز چندان برای ما موفقیت‌آمیز به حساب نیامده است.
کی‌روش برای رسیدن به ترکیب ایده‌آل خود در جام‌جهانی دست به تحول بزرگی در فوتبال ایران زد و پای بسیاری از بازیکنان دورگه را به تیم ملی باز کرد. هرچند اسامی این بازیکنان و تیم‌هایی که در آن مشغول به بازی بودند مطرح و شناخته شده بود اما باید پذیرفت که اغلب این بازیکنان از تیم‌های سطح دو اروپایی و عمدتا ته جدولی به عضویت تیم ملی درآمدند و متاسفانه جام‌جهانی برای آن‌ها حداقل به قیمت حضور در تیم‌های مطرح‌تر تمام نشد و حتی کاپیتان تیم ملی ایران در این فصل به عضویت یکی از تیم‌های دسته دومی اسپانیا درآمد. بقیه بازیکنان شاغل در اروپا هم از تیم‌های ته جدولی راهی تیم‌های پایین‌تر و حتی تیم‌های حوزه خلیج فارس شدند.
شاید سوالی بر این مبنا پیش بیاید که دلیل بالارفتن تعداد بازیکنان لژیونر ایرانی در اروپا در سال‌های ۹۸ تا ۲۰۰۰ چه بود و چطور شرایط صدور بازیکن به اروپا در روزهایی که هنوز ادعای داشتن فوتبال حرفه‌ای داشتن را نداشتیم بهتر بود. پاسخ اینجاست که درآن دوره ایران از حضور بازیکنانی بهره می‌برد که نسل طلایی فوتبال ایران را ساخته بودند و سطح بازی آن‌ها به شکلی بود که کیفیت‌شان حتی در یک لیگ غیر حرفه‌ای قابل نمایش و ستایش بود اما حالا شرایط به شکلی شده که نه تنها نسل طلایی تازه‌ای در فوتبال ما ساخته نشده، بلکه از منظر کار‌شناسی هیچ کدام از بازیکنان ما حتی در سطح تیم‌های B اروپایی نیز نیستند. بنابراین کاهش تعداد لژیونر و دلیل پسرفت لژیونرهای کشور ما باید بحث کیفیت بازی آن‌ها مورد ارزیابی قرار گیرد.
بالا رفتن کیفیت بازیکنان کشور ما تاثیر مستقیمی در بالا رفتن امکانات و کیفیت تمرین‌ها دارد. تنها در چنین شرایطی است که می‌توان امید تازه‌ای به کشف استعداد‌ها و معرفی یک نسل طلایی جدید از بازیکنان جوان و ستاره شدن آن‌ها داشت.
پذیرش عدم حضور بازیکنان ما در سطح اول فوتبال اروپا شاید سخت باشد اما باید پذیرفت که فوتبال در دنیا تبدیل به یک صنعت شده و باشگاه‌های اروپایی با توجه به اهداف بزرگشان دست به صرف هزینه‌های بالا در فوتبال می‌زنند و طبیعتا با نگاه اقتصادی قوی‌ای که دارند، ترجیح می‌دهند پول‌هایشان را صرف بازیکنانی کنند که برایشان نتیجه‌ای بیشتر از پول هزینه شده داشته باشند.
* امیر حاج رضایی
شاید نمایش قابل قبول تیم ایران مقابل آرژانتین، تیم ما را به عنوان یکی از تیم‌های سرسخت جام معرفی کرد اما نتایج پس از جام نشان می‌دهد که این بازی نیز چندان برای ما موفقیت‌آمیز به حساب نیامده است.
